சங்கீதம் 102:3
என் நாட்கள் புகையைப்போல் ஒழிந்தது; என் எலும்புகள் ஒரு கொள்ளியைப்போல எரியுண்டது.
כִּֽי
சங்கீதம் 102:14
உம்முடைய ஊழியக்காரர் அதின் கல்லுகள்மேல் வாஞ்சைவைத்து அதின் மண்ணுக்குப் பரிதபிக்கிறார்கள்.
כִּֽי
சங்கீதம் 102:16
திக்கற்றவர்களுடைய ஜெபத்தை அலட்சியம்பண்ணாமல், அவர்கள் விண்ணப்பத்தை அங்கீகரிப்பார்.
כִּֽי
சங்கீதம் 102:19
கர்த்தர் கட்டுண்டவர்களின் பெருமூச்சைக் கேட்கவும், கொலைக்கு நியமிக்கப்பட்டவர்களை விடுதலையாக்கவும்,
כִּֽי
is smitten, | הוּכָּֽה | hûkkâ | hoo-KA |
like grass; | כָ֭עֵשֶׂב | kāʿēśeb | HA-ay-sev |
and withered | וַיִּבַ֣שׁ | wayyibaš | va-yee-VAHSH |
My heart | לִבִּ֑י | libbî | lee-BEE |
so | כִּֽי | kî | kee |
that I forget | שָׁ֝כַ֗חְתִּי | šākaḥtî | SHA-HAHK-tee |
to eat | מֵאֲכֹ֥ל | mēʾăkōl | may-uh-HOLE |
my bread. | לַחְמִֽי׃ | laḥmî | lahk-MEE |