-
וּבְנֵ֨י And oo-veh-NAY ஊ-வெஹ்-ந்AY יַֽעֲקֹ֜ב the ya-uh-KOVE ய-உஹ்-KஓVஏ בָּ֤אוּ sons BA-oo BA-ஊ מִן of meen மேன் הַשָּׂדֶה֙ Jacob ha-sa-DEH ஹ-ஸ-Dஏஃ כְּשָׁמְעָ֔ם came keh-shome-AM கெஹ்-ஷொமெ-AM וַיִּֽתְעַצְּבוּ֙ of va-yee-teh-ah-tseh-VOO வ-யே-டெஹ்-அஹ்-ட்ஸெஹ்-Vஓஓ הָֽאֲנָשִׁ֔ים out ha-uh-na-SHEEM ஹ-உஹ்-ன-SஃஏஏM וַיִּ֥חַר the va-YEE-hahr வ-Yஏஏ-ஹஹ்ர் לָהֶ֖ם field la-HEM ல-ஃஏM מְאֹ֑ד heard meh-ODE மெஹ்-ஓDஏ כִּֽי they kee கே נְבָלָ֞ה when neh-va-LA னெஹ்-வ-ள்A עָשָׂ֣ה were ah-SA அஹ்-SA בְיִשְׂרָאֵ֗ל grieved, veh-yees-ra-ALE வெஹ்-யேஸ்-ர-Aள்ஏ לִשְׁכַּב֙ and leesh-KAHV லேஷ்-KAஃV אֶת the et எட் בַּֽת men baht பஹ்ட் יַעֲקֹ֔ב wroth, ya-uh-KOVE ய-உஹ்-KஓVஏ וְכֵ֖ן very veh-HANE வெஹ்-ஃAந்ஏ לֹ֥א were loh லொஹ் יֵֽעָשֶֽׂה׃ they YAY-ah-SEH YAY-அஹ்-Sஏஃ