Context verses Nehemiah 2:19
Nehemiah 2:1

அர்தசஷ்டா ராஜாவின் இருபதாம் வருஷம் நிசான் மாதத்திலே, திராட்சரசம் ராஜாவுக்கு முன்பாக வைத்திருக்கையில், நான் அதை எடுத்து அவருக்குக் கொடுத்தேன்; நான் முன் ஒருபோதும் அவர் சமுகத்தில் துக்கமாயிருந்ததில்லை.

הַמֶּ֖לֶךְ
Nehemiah 2:3

ராஜாவை நோக்கி: ராஜா என்றைக்கும் வாழ்க; என் பிதாக்களின் கல்லறைகள் இருக்கும் ஸ்தலமாகிய நகரம் பாழானதும், அதின் வாசல்கள் அக்கினியால் சுட்டெரிக்கப்பட்டதுமாய்க் கிடக்கும்போது, நான் துக்கமுகத்தோடு இராதிருப்பது எப்படி என்றேன்.

הַמֶּ֖לֶךְ
Nehemiah 2:8

தேவாலயத்துக்கு இருக்கிற அரணின் கதவு வேலைக்கும், நகர அலங்கத்தின் வேலைக்கும், நான் தங்கப்போகிற வீட்டின் வேலைக்கும் வேண்டிய மரங்களை ராஜாவின் வனத்துக் காவலாளனாகிய ஆசாப் எனக்குக் கொடுக்கும்படிக்கும், அவனுக்கும் ஒரு கடிதம் கட்டளையிடப்படுவதாக என்றேன்; என் தேவனுடைய தயவுள்ள கரம் என்மேல் இருந்தபடியால், ராஜா அவைகளை எனக்குக் கட்டளையிட்டார்.

אֲשֶׁ֣ר, אֲשֶׁ֣ר
Nehemiah 2:10

இதை ஓரோனியனான சன்பல்லாத்தும், அம்மோனியனான தொபியா என்னும் ஊழியக்காரனும் கேட்டபோது, இஸ்ரவேல் புத்திரரின் நன்மையை விசாரிக்க ஒருவன் வந்தான் என்பது அவர்களுக்கு மிகவும் விசனமாயிருந்தது.

הָעֶ֣בֶד
Nehemiah 2:17

பின்பு நான் அவர்களை நோக்கி: எருசலேம் பாழாயிருக்கிறதையும், அதின் வாசல்கள் அக்கினியால் சுட்டெரிக்கப்பட்டுக்கிடக்கிறதையும், நாம் இருக்கிற சிறுமையையும் பார்க்கிறீர்களே; நாம் இனி நிந்தைக்குள்ளாயிராதபடிக்கு, எருசலேமின் அலங்கத்தைக் கட்டுவோம் வாருங்கள் என்று சொல்லி,

אֲשֶׁ֣ר
Nehemiah 2:18

என் தேவனுடைய கரம் என்மேல் நன்மையாக இருக்கிறதையும், ராஜா என்னோடே சொன்ன வார்த்தைகளைய`ή் அவர்களுக்கρ அறிவித்தேனͻ அப்பெޠδுது அவர்கள்: எழுந்து கட்Οுவோம் வாருங்கள் என்று சொல்லி, அந்த நல்ல வேலைக்குத் தங்கள் கைகளைத் திடப்படுத்தினார்கள்.

הַמֶּ֖לֶךְ, אֲשֶׁ֣ר
Nehemiah 2:20

அதற்கு நான் மறுமொழியாக: பரலோகத்தின் தேவனானவர் எங்களுக்குக் காரியத்தைக் கைகூடிவரப்பண்ணுவார்; அவருடைய ஊழியக்காரராகிய நாங்கள் எழுந்து கட்டுவோம்; உங்களுக்கோவென்றால் எருசலேமிலே பங்குமில்லை பாத்தியமுமில்லை; உங்கள் பேர் விளங்க ஒன்றும் இல்லையென்று அவர்களுடனே சொன்னேன்.

לָ֔נוּ
it,
is
heard
וַיִּשְׁמַע֩wayyišmaʿva-yeesh-MA
But
Sanballat
סַנְבַלַּ֨טsanballaṭsahn-va-LAHT
when
Horonite,
הַחֹֽרֹנִ֜יhaḥōrōnîha-hoh-roh-NEE
the
and
וְטֹֽבִיָּ֣ה׀wĕṭōbiyyâveh-toh-vee-YA
Tobiah
the
הָעֶ֣בֶדhāʿebedha-EH-ved
servant,
Ammonite,
הָֽעַמּוֹנִ֗יhāʿammônîha-ah-moh-NEE
the
Geshem
וְגֶ֙שֶׁם֙wĕgešemveh-ɡEH-SHEM
and
הָֽעַרְבִ֔יhāʿarbîha-ar-VEE
the
Arabian,
scorn,
to
us
laughed
וַיַּלְעִ֣גוּwayyalʿigûva-yahl-EE-ɡoo
they
and
לָ֔נוּlānûLA-noo
despised
וַיִּבְז֖וּwayyibzûva-yeev-ZOO

said,
and
עָלֵ֑ינוּʿālênûah-LAY-noo
us,
וַיֹּֽאמְר֗וּwayyōʾmĕrûva-yoh-meh-ROO
What
thing
מָֽהma
this
הַדָּבָ֤רhaddābārha-da-VAHR
that
הַזֶּה֙hazzehha-ZEH
ye
אֲשֶׁ֣רʾăšeruh-SHER
do?
אַתֶּ֣םʾattemah-TEM
against
king?
עֹשִׂ֔יםʿōśîmoh-SEEM
the
הַעַ֥לhaʿalha-AL
ye
הַמֶּ֖לֶךְhammelekha-MEH-lek
will
rebel
אַתֶּ֥םʾattemah-TEM


מֹֽרְדִֽים׃mōrĕdîmMOH-reh-DEEM