സങ്കീർത്തനങ്ങൾ 39:2
ഞാൻ ഉരിയാടാതെ ഊമനായിരുന്നു; നന്മയെ ഗണ്യമാക്കാതെ മൌനമായിരുന്നു; എന്റെ സങ്കടം പൊങ്ങിവന്നു.
| I was dumb | נֶאֱלַ֣מְתִּי | neʾĕlamtî | neh-ay-LAHM-tee |
| with silence, | ד֭וּמִיָּה | dûmiyyâ | DOO-mee-ya |
| peace, my held I | הֶחֱשֵׁ֣יתִי | heḥĕšêtî | heh-hay-SHAY-tee |
| even from good; | מִטּ֑וֹב | miṭṭôb | MEE-tove |
| sorrow my and | וּכְאֵבִ֥י | ûkĕʾēbî | oo-heh-ay-VEE |
| was stirred. | נֶעְכָּֽר׃ | neʿkār | neh-KAHR |